Hoofdredacteur Bettine van Harselaar en bekende dressuurruiters schijnen via hun blogs op geheel eigen wijze hun licht op de dressuurwereld. Is schrijven jouw grote passie, heb je een eigen stijl en weet je alles over dressuur? Neem contact op met de redactie via dressuur@eisma.nl en wie weet staan ook jouw schrijfsels binnenkort op deze blogpagina.
In april 2016 werden de nieuwe dressuurproeven ingevoerd waarbij een fikse discussie losbarstte over het halsstrekken. Er werd geroepen dat dit niet in de hogere proeven thuishoorde, terwijl voorstanders vonden dat dit een check was of de basis voor elkaar was. Die basis, het bleef… Lees verder →
Het is typerend voor wat ik om me heen hoor, als mensen op zoek gaan naar een paard. Ze stellen een eisenlijstje op, bezoeken verschillende bruine merries tussen de 1.60 en 1.68, in de leeftijd van twaalf tot vijftien jaar oud en komen thuis… Lees verder →
Kansen zijn er om te pakken; of op z’n minst goed te overwegen. Toen Sanne (Voets) mij in het begin van het jaar vroeg of ik oren had naar een trip naar Qatar als groom, hoefde ik niet lang na te denken: natuurlijk! In deze… Lees verder →
‘Uddel’ was thuiskomen… de opleiding had ook een hele andere insteek dan Deurne, dus vergelijken zou niet fair zijn. In Uddel ging het vooral om het rijden en lesgeven met het oog op de wedstrijdsport èn het opleiden van (jonge) paarden. Er stonden allerlei… Lees verder →
Wat een contrast met Stal Toonen! Er stonden (toen al) bijna 100 paarden, er waren twee binnenbanen, een echte kantine en ik weet niet meer hoeveel man personeel. De helft was stagiaire, net als ik, en de hele familie Duijndam werkte keihard mee. Er was… Lees verder →
In die tijd verdiende je nog niks, bij Manege de Prins moest er zelfs worden betaald. Bij Ton kreeg ik 25 gulden per week zakgeld… maar daar dacht je niet aan; je ging wat leren, veel leren! Dat was je alles waard. Toen ik begon,… Lees verder →
Toen we later naar een boerderij in de Achterhoek gingen verhuizen, kregen we pony’s. Daar scheurde ik dan zo’n beetje mee door de wei en in de boomgaard. Volgens mij stond mijn moeder soms doodsangsten uit, dus kwam er een heuse buitenbak, met zand… Lees verder →
“Als ik er op zit, is hij braaf hoor!” hoor ik een amazone roepen die achter haar paard aan hupst, in een zoveelste poging in het zadel te belanden. Als ze eenmaal zit, staat het zweet al op haar voorhoofd en maakt haar paard zich… Lees verder →
Ik zie me nog zitten; in mijn rijkleding, stallaarzen en bodywarmer naast mijn vader die ‘ineens’ niet meer wakker werd. Voor de tweede keer in mijn leven leek het alsof de wereld echt stilstond. Niets anders deed er op dat moment toe dan wij samen… Lees verder →
Ik wilde alleen even rijden na een drukke week. Ik had absoluut zin een middag ontspanning en liep vol energie het weiland in, het halstertouw achter mijn rug verborgen. Eindelijk kon ik gedachteloos doen waar ik plezier aan beleefde. De Tinker die ik mag rijden,… Lees verder →
Vervolgens werd er overgegaan op stelling vragen. Mijn decadente nicht was meer het type van stelling némen, en de rest dan overtuigen van haar gelijk. Ze had al een grote volte de tijd gehad om na te denken over welke stelling zij zou opperen en… Lees verder →
‘En ik vind het saai,’ volgde er met een diepe zucht. Ik glimlachte, want de uitspraak ‘het paard is er niet voor de dressuur, maar de dressuur is er voor het paard’ raakte kant noch wal, toen ik als jong meisje elke week uren doorbracht… Lees verder →
Liggend onder mijn paardendekbed kon ik het vroeger zo zien: de poster van Jeroen Dubbeldam en De Sjiem. Jeroen werd omringd door Nick Carter en de andere Backstreetboys, maar deze poster viel wel op. In eerste instantie had ik de poster opgehangen vanwege de prachtige… Lees verder →
Commentaar op de top lijkt verboden terrein. Van alle kanten klinken er geluiden over happy athletes en aandacht voor het paardenwelzijn. Het zou de insteek van deze Olympische Spelen zijn. Tijdens het transport worden alle mogelijke beschermers gebruikt, om maar te voorkomen dat de topsporter… Lees verder →
Nou, bij dressuur denk ik niet direct aan ‘sexy’, maar zoals ik in mijn introductie als nieuwe blogger van Dressuur Magazine al schreef: Dressuur ‘plays hard to get’ met mij. Wat dat betreft heeft Meneer Poindexter helemaal gelijk. Dressuur kan zo mooi zijn, zo puur…… Lees verder →
Dat is erg mooi bedacht van meneer De Coubertin natuurlijk en gezien de enorme (media-) aandacht voor dit terugkerend fenomeen, denk ik wel dat het in grote lijnen ook zo werkt. Alleen denk ik niet dat Pierre hierbij ook paarden in gedachte had. In onze… Lees verder →
Wat rustig stap- en drafwerk en even wat loswerken. Gewoon, simpel, niet teveel vragen. Terwijl ik al snel meer aan het buigen ben dan mijn paard, omdat die nog stijver lijkt dan een plank, stapelen zich onbewust de frustraties op. Waarom doet ze het nu niet gewoon?… Lees verder →