Hoofdredacteur Bettine van Harselaar en bekende dressuurruiters schijnen via hun blogs op geheel eigen wijze hun licht op de dressuurwereld. Is schrijven jouw grote passie, heb je een eigen stijl en weet je alles over dressuur? Neem contact op met de redactie via dressuur@eisma.nl en wie weet staan ook jouw schrijfsels binnenkort op deze blogpagina.
Ik wil eerst graag een uitstapje maken naar een andere sport. Wees niet bang, het duurt niet lang. Mijn voorstel is om voetbalwedstrijden in ieder geval te verkorten naar slechts de eerste helft, want wie wil er nu negentig minuten naar dezelfde sport kijken? Als… Lees verder →
Heb je de vorige vlog gemist, waarin Anna-Marie naar Jumping Amsterdam gaat, en meedoet aan ‘Jureren kun je leren’? Bekijk deze vlog hier! Bron: Dressuur
Heb je de vorige vlog gemist, waarin Anna-Marie op wedstrijd gaat? Bekijk deze vlog hier! Bron: Dressuur
Heb je de vorige vlog gemist, waarin Anna-Marie haarzelf voorstelt? Bekijk deze hier!
Wat mij betreft niet. Ik vind het een typische vorm van symptoombestrijding. Als het niet lukt om in balans op je paard te zitten, gaat een seintje om je hakken laag te houden echt niet helpen om de houding te verbeteren. Volgens mij zorgt het… Lees verder →
Bekijk Anna-Marie haar vlog over de Dressuur magazine clinic HIER!
Gewoonlijk heb ik vooral mijn oogkleppen op om meer te leren en me te ontwikkelen in het uitoefenen van de correcte dressuur. Het geeft me voldoening om stapje voor stapje dichterbij te komen in het vriendelijke paardrijden. Ook wat dit thema betreft weet ik… Lees verder →
Het is simpel om me te richten op wat (nog) niet lukt, terwijl ik het plezier juist ook haal uit mezelf en mijn teampartner, dat dier van vlees en bloed met een ijzersterke eigen wil, verbeteren. Het is fijn om vooruit te gaan en alsnog… Lees verder →
Ik deed het niet, nooit. Ik heb geen harde hand, geen terugwerkende hand. Mijn handen zijn zacht en verend, alsof ik een vogeltje vasthoud die niet weg mag vliegen en niet doodgeknepen mag worden. Tot ik me onlangs realiseerde dat ik iets moest toegeven.… Lees verder →
Een blessure… niks ernstigs maar wel eentje die tijd kost om van te herstellen. Geen blessure die kwam van overtrainen of overnemen, want daar ben ik niet zo van. Oh, ik ben geen watje want naast dat ik echt van mijn paarden hou en ze… Lees verder →
Al sinds mijn manegetijd staat de lente in het teken van plezier maken en nieuwe dingen uitproberen. Ook later maakte ik de mooiste ritten als het voor het eerst “met-zonder-jas-weer” was en de steekvliegen zich nog verborgen hielden. Daarnaast was de lente vaak de tijd… Lees verder →
Langzaam sloop het erin. De mobiele telefoon. Een ieder van ons weet dat dat ding een heleboel tijd, energie en aandacht van ons kan opslokken, dus daarom had ik voor mezelf al enige voorzorgsmaatregelen genomen: Whatsapp meldingen standaard uit; ik kijk gewoon wanneer ik zin… Lees verder →
Met veel interesse las ik het eerste deel uit de tiendelige serie “Jureren kun je leren”, waarin wordt besproken waar juryleden op letten en hoe de jury denkt. Natuurlijk valt hiervan veel te leren en helpt het waarschijnlijk veel ruiters om meer begrip… Lees verder →
Kunst, een lastig woord in combinatie met topsport. Ze lijken elkaar te bijten, want ‘kunst’ is iets ongrijpbaars, iets poëtisch bijna. Kunst is verheven boven alles en heeft iets elitairs. Als je kunstkenner bent, dan meen je iets te weten wat heel veel anderen… Lees verder →
Niet van de mensen om ons heen, die hun boodschap in glanzend papier inpakken, voorzichtig, het is breekbaar. Nee, juist van die partner van honderden kilo’s. Die doet niet aan dubbelzinnige boodschappen, die laat het je recht in je gezicht merken. En laten we… Lees verder →
“Hoe gaat het eigenlijk met je muisarm?” Vraag ik de voskleurige collega naast hem. “Ja best, nu alle dekens weer uit de kasten gehaald zijn, is de hele muizenfamilie naar de kantine verhuisd.” antwoord hij. “Ga je eigenlijk nog op wedstrijd dit weekend?” Vraagt de… Lees verder →
Het begon op donderdagmiddag, ik was Willem aan het uitstappen op het ruime erf van Stal de Dijckhoeve, al jaren ons thuis. Ik werd duizelig en kon nog maar net afstappen en Willem afgeven aan iemand anders. Lang verhaal kort: volgende dag huisarts –… Lees verder →